Hayatının demişrbaşlarından biri futbol olan bizler için bile,bu hafta çok daha önemli konular vardı üzerinde durulması gereken.. Önce bu vatan için her şeyini bir kenara bırakan onlarca askerimizi kaybettik. Sonra da henüz şehitlerimizin üzüntüsünü atamadan deprem felaketiyle sarsıldık. Bu gelişmelerin hemen ardından;farkını her platformda ispatlamış bir taraftar topluluğu olduğumuzu bir kez daha ispatladık ve ETB'nin çabalarıyla Van'a gönderilmek üzere su ve giyecek yardımımız depremzedelere doğru yola çıktı.
Yaşanan bunca olaydan sonra futbolu haliyle ikinci plana ittik ister istemez. Fakat, ikinci plana atılmaması gereken çok şey olduğunu unutmadık. Manisa maçı ile yönetime gösterilen tepkimiz bir çok medya organında kendine yer buldu.Bu sefer taraftarın kararlı olduğunu gören yönetim kurulu da her zamanki gibi kendini aklama çabaları içine girdi. Bu gelişmelerin üstüne ise 5 hafta sonra 2 gol atarak Belediye deplasmanından 1 puanla döndük.
Kuşkusuz hepimizin aklında İstanbul deplasmanında yerini alan bir avuç taraftarımızın görüntüsü vardı. Yıllarca Türkiye'nin en uzak yerlerinde takımı yalnız bırakmayan da bu taraftardı. Nasıl olurdu da biz bu hallere düşerdik? Küskünlük müydü sebebi? Tutulmayan sözler miydi? Belki de hepsinin etkisi vardı bunda. Ama bilinmesi gereken bir gerçek var ki bu takım ''12. Adam'' olmadan yapamaz. Şu an bu ihtimali düşünmenin bile acı verdiği duygular içerisinde yarınki Samsun maçını bekliyoruz.
Umuyorum ki bütün sebepler göz ardı edilir,Efsane yine tribündeki yerini alır. Umuyorum ki bu sefer inşallah bu taraftarı aşkına küstürenler biraz olsun ders alır.
Her şey için işte şimdi tam zamanı!
0 yorum:
Yorum Gönder